Bu seneki Cumhuriyet Bayramı’nı kutlamalar ve yapılan şenlikler, çok iyi olmalı!
Hem göz doldurucu ve hem de ruhları, gönülleri okşamalı…Meydan ve caddeler dolmalı!
Fiziksel, sanatsal, müziksel, edebi ve tarihi bilgileri, geçmişin özetini kapsayan sahneler ve etkinlikler görsel ve işitsel objeleri içermeli …Geçen yıl şahane idi, bu yılı görelim…
Bu görseller/ sahneler ve planlar isteyerek severek, hazırlandığı kalitesinden ve güzelliğinden belli oluyordu. Figüranların davranış, ses, neşe ve vücut dilleri memnun ve mutlu olduklarını gösteriyordu…
Yani icra edenlerde planları hazırlayanlardan geri kalmıyorlardı; görselleri/ oyunu, ses ve müzikleri çok mükemmel, gözleri okşayarak duyguları kabartarak sunuyorlardı!
Acaba bizim beynimiz ve gözümüz, bu eşi ve benzeri olmayan tabloyu neden güzel görüyordu?
Çocukluğumuzda ve gençliğimizde yapılan/ kutlanan bayram gösterilerinin, bizim ruh ve dimağımızda bıraktığı güzel hisleri hatırlayıp tanıyıp benzettiği için mi bize hoş geliyordu?
Ne olursa olsun, ister ister fizyolojik ister biyolojik ister kültürel yönlerden gelsin veya çocukluğumuzdaki uyutma ninnilerinden ilham alıp karışarak meydana çıksın:
AZİZ TÜRK MİLLETİ mensupları; bayraklarla coşuyor, seviniyor, kalpler kıpırdıyor ve yüzler gülüyordu!
Güzel ve hoş duyumların (hatta zararlılarında) beynimize yerleşip saklandığı, (zamanı ve yeri gelince veya uyarı olunca meydana çıktığı) biyolojik, fizyolojik hem de psikolojik bir gerçektir! Bu güzel anılar yeni güzelliklerle eşleşip tezahür edip bizim gönlümüzü mü sarıyordu?
Bütün kurumlar, kuruluşlar, siyasi partiler, eğitim yuvaları, özel sektörler, şirketler, STK … bu kutlamalara katılıyorlardı! Bu sene daha güzel ve mükemmel olması isteğimiz ve beklentimizdir…
Bu güzel tablolar tüm illerimizde teşkilatlarıyla beraber fa aldılar ve vardılar; birbirleri ile adeta yarışıyorlardı… Hele okullar, ilk okullar, hatta minicikler öğretmenleri başlarında ne güzel ne doyumsuz oyunlar sunuyorlardı…
Ayrıyeten bu eğiten ve yönlendiren öğretmenleri, izin verip imkân hazırlayan müdür ve yöneticileri ve oyunları sunan sevgili yavrularımızı tebrik ediyor ve kutluyordum!
Yurt dışında, kardeş ülkelerde de benzer tablolar sergileniyordu / görülüyordu!
Ne mutluluk ne gurur! Bizim bayramımız onlarında bayramı, bizim sevincimiz onlarında sevinci idi…
İki gün güzel ve dolu dolu dolu geçti; görseli, ses ve müzikleri belleğimizde unutulmaz izler bıraktı!
Üniversitelerde ve çeşitli yerlerde ki açık oturumlarda, geçmiş tarihlerdeki Cumhuriyet anlatımları ve hatiplerin söylemleri beynimize nakşetti repertuarımızı artırdı…
En beğenileni ve sevindirici olanı da halkın iştiraki ve ilgisi idi. BÜYÜK KURTARICI ATATÜRK ‘’Benim en büyük eserim Cumhuriyettir.’’ Demişti! MİLLETTE bu esere, 7’den 77 ye kadar koşup gelmişlerdi!??
Sahne ne kadar güzel olursa olsun, sunucular harikalar yaratsın; sevilmeyen piyese gidilmez…
Halk ekseriyetle ve coşkuyla gidip kutladığına göre, bu piyes – COMHURİYET – sevilmiştir ve benimsenmiştir! ‘’Diye bitiriyordum,’’ Yazı devam edecek, hoşça kalın… Uz. Dr. Ayhan YİĞİT