Bırakın, değmeyin hayallerime benim.
Çocuksu bir masal saklamıştım
Masumiyet sayfalarının arasında.
Kimler kirletti,
Kimler göz koydu,
Hangi karanlık el yırtıp attı
Göz göre göre yalan tufanında.
Perdeler yırtık, perdeler kapalı
Perdeler kirlenmiş.
Perdeler bile sahteymiş
Ağlama duvarında.
Hani sen,
Hani sen dosttun bana
Öyle ise bu kirli el de nesi?
Nedendir çamurlu ellerin,
Kan bulaşmış,
Dost bildiğim suratına...
Ne ağlaması?
Öfkedendir bu hiddetim
Tarih bile oturmuş,
Yazacak bir şey arar
Oysaki tarihte yok kalleşliğin.
Şeytan bile şaşırmış bakar gökyüzüne
Havale eder dualarında kendi benliğini
Yaradana,
Der yalvarırcasına
RABBİM;
Beni ateşten yarattın,
Benliğimdi kibrimdi şeytan olan
Beni yoldan çıkaran,
Ya bunlar nedir?
Kimdir bu kulların
Benden de şeytan olan?
İnsan gibi görünüp de
Ne olduğu belli olmayan?
Ekmeğimi bölmüştüm oysaki
Şimdi nasıl inanırım,
Masum hayallerimdi
Elimden alınan...
Vedat Kan / ŞEYTANDAN ÇOK ŞEYTAN OLAN
